အမွန္တရား၊ သစၥာအလွ၊ ပကတိရိုးရွင္းမႈႏွင့္ မင္းသားေလး (အပုိင္း-၃)

မင္းသာေးလးနွင့္ အကၽြမ္း၀င္ျခင္း

ျပိဳကြဲနာက်င္ေနေသာႏွလံုးသားသည္ “အကၽြမ္း၀င္ျခင္း” ဟူေသာအရာနွင့္ ထိေတြ႔ရေသာအခါ အံ့ၾသထူးဆန္းမႈ ေတြနွင့္ ေလာကကို ပိုမိုသိျမင္လာေလသည္။ ဒါကို သိျမင္ေအာင္ ျဖစ္တည္ေစခဲ့သည္က ေျမေခြးပင္။

“ကၽြန္ေတာ္ မိတ္ေဆြေတြကို ရွာေနတာပါ၊ ယဥ္ပါးတယ္ဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲဟင္”

“အဲဒါဟာ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး အကၽြမ္းတ၀င္ျဖစ္ေအာင္ ေႏွာင္ၾကိဳးဖြဲ႕ျခင္းကို ဆိုလိုတာပဲ”

ေႏွာင္ၾကိဳးဖြဲ႕ျခင္း….ေႏွာင္ၾကိဳးဖြဲ႕ျခင္း။ တဖြဖြ ေရရြတ္ရင္း ျဂိဳဟ္ငယ္ေလးေပၚမွ သူ၏ ပန္းကေလးကို ျပန္ေျပာင္း သတိရလာျပန္သည္။ အမွန္စင္စစ္ အကၽြမ္း၀င္ျခင္းျဖင့္ ေႏွာင္ၾကိဳးဖြဲ႕မႈ ျပဳခဲ့သည္က သူ ကိုယ္တိုင္ေပပဲ။

“ခင္ဗ်ား အကၽြမ္းတ၀င္ေႏွာင္ၾကိဳးဖြဲ႕ထားတဲ့ အရာအားလံုးအေပၚမွာ ခင္ဗ်ားတာ၀န္ရွိတယ္”

ပန္းကေလးအေပၚမွာမ်ား သူ တာ၀န္မဲ့ခဲ့ေလျပီလား။ ထိုသို႔ေတြးမိေတာ့ စိတ္မေကာင္းလွစြာ ေတြေတြေငးေငး။ အကၽြမ္း၀င္ျခင္းကို ျပဳမူခဲ့မွေတာ့ ေႏွာင္ၾကိဳးဆိုတာ ျဖစ္တည္လာမွာပင္။ မာယာေတြမ်ားေစဦး၊ မဟုတ္မမွန္ေသာ စကား ကို ဆိုေစဦး…ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ အကၽြမ္း၀င္ေအာင္ ျပဳမူခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာေသာ ေႏွာင္ၾကိဳးတို႔ကိုကား သူ မစဥ္း စားခဲ့မိေလျပီလား။ မီးေတာင္ သံုးခုကိုေတာင္ အျမဲလိုလို ေဆးေၾကာသုတ္သင္ႏိုင္ခဲ့ေသာ မင္းသားေလးသည္ ေႏွာင္တြယ္ ရႈပ္ငင္ေသာ ၾကိဳးတို႔ကိုကား မရွင္းႏိုင္ခဲ့ေလျပီ။

ေျမေခြးကေတာ့ သူ႔ကို အကၽြမ္းတ၀င္ျပဳလုပ္ပါဟု တစာစာ ေတာင္းဆိုေနသည္။ သူ မည္သုိ႔လုပ္ရပါမည္လဲ။ မင္းသားေလး အဖို႔ရာ အခ်ိန္က တိုေတာင္းလွသည္။ မိတ္ေဆြေတြရွာေဖြဖို႔ ဆက္လက္ခရီးထြက္ရေပဦးမည္။ သိနားလည္ စရာေတြ ရွာေဖြဖို႔လည္း အမ်ားသားပင္။ အကၽြမ္း၀င္ေအာင္ ျပဳမူေနျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ေတြ မကုန္ဆံုးေစလိုလွပါ။

“လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ဟာ မိမိအကၽြမ္းတ၀င္ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အရာကို မိမိသာလွ်င္ သိႏိုင္ပါတယ္၊ လူေတြဟာ ဘာကိုမွ နားလည္သိရွိေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႔ရာ အခ်ိန္မရွိၾကေတာ့ဘူး၊ ဆိုင္မွာ အသင့္ျပဳလုပ္ျပီးသားမ်ားကိုသာ သူတို႔၀ယ္ၾက တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ခင္မင္မႈကို ၀ယ္ႏိုင္တဲ့ဆိုင္ေတြကေတာ့ မရွိပါဘူး၊ ဒီေတာ့ လူေတြဟာ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ မရွိၾကေတာ့ ဘူးေပါ့၊ အကယ္၍ ခင္ဗ်ား မိတ္ေဆြလိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္ကိုအကၽြမ္းတ၀င္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ပါ”

မိတ္ေဆြတိုးဖို႔ အကၽြမ္းတ၀င္ျပဳျခင္သည္ဟာလည္း လိုအပ္သည္ပါပဲ။ သည့္ႏွယ္ ေတြးေတာကာ “စကားမေျပာပါ နဲ႔၊ စကားေတြဟာ အမွားပါတတ္ပါတယ္” “လူတစ္ေယာက္ဟာ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ကိုတိက်ေအာင္သိရွိနားလည္ထားဖို႔ လိုအပ္ တယ္” စသျဖင့္ ေျမေခြး၏ အဆိုစကားမ်ားကို လက္ခံလို္ကနာေပးကာ ေႏွာင္ၾကိဳးဖြဲ႕ျပီးေတာ့ အခ်ိန္ကထြက္ခြာရန္ က် ေရာက္ခဲ့ျပီ။

အကၽြမ္း၀င္ျခင္း၏ ေနာက္ကြယ္မွာ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာျခင္းဆိုတာလည္း တဆက္တည္းရွိေနသည္ပဲ။ အကၽြမ္း၀င္ ျခင္းကို ပိုမိုသိျမင္လာျပီးေနာက္ ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ နွင္းဆီပန္းမ်ားကိုလည္း သြားေရာက္ၾကည့္ရႈခဲ့ေသးသတဲ့။ ယခု ေတာ့ ထိုပန္းပြင့္ကေလးမ်ားသည္ လွပရံုမွလြဲျပီး မည္သည့္အရာမွ ရွိမေနေၾကာင္း သိျမင္လာခဲ့ျပီ။ သူတို႔အား မည္သူမွ လည္း အကၽြမ္းတ၀င္ျဖစ္ေအာင္ မျပဳလုပ္ႏွင့္ ဘာမ်ားအဓိပၸာယ္ရွိေနပါသနည္း။ အေရာင္အေသြးနွင့္ ပံုသ႑န္သာ တူ ေကာင္းတူမည္၊ သူ၏ တစ္ပြင့္တည္းေသာ ပန္းကေလးႏွင့္ မတူညီျခားနားေၾကာင္း သူ႔ႏွလံုးသားက သိရွိခဲ့ျပီ။

“မ်က္လံုးသည္ အေရးၾကီးေသာ အေၾကာင္းအခ်က္ကို ဘယ္ေတာ့မွျမင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ၊ အသည္းႏွလံုးႏွင့္ ခံစားျပီးမွ သာလွ်င္ အသည္းႏွလံုးမွ မွန္ကန္စြာျမင္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္”

ေျမေခြးကိုႏႈတ္ဆက္အျပီး ေရွ႕သို႔တူရႈေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္ အေတြးစကားလံုးေတြကို တဖြဖြေရရြတ္ရင္း ပံုရိပ္ တို႔က ေ၀့၀ဲေနသည္။

“အေရးၾကီးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို မ်က္စိက မျမင္ပါကလား”

“ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ႏွင္းဆီပန္းအေပၚမွာ တာ၀န္ရွိတယ္”

******

ျဖတ္သန္းမႈ၊ ဦးတည္ရာႏွင့္သိျမင္ေသာႏွလံုးသား

မီးရထားအလံခ်ိဳးအကူသမားနွင့္ ေတြ႔ေသာအခါတစ္စီးျပီးတစ္စီး ဆိုက္ေရာက္၊ ထြက္ခြာေနၾကသည္ကို မင္းသား ေလး ေတြ႔ျမင္ရေလသည္။ ဘယ္လို…လူေတြ အစုလိုက္၊ အျပံဳလိုက္ သုတ္သုတ္ျပာျပာ..။ တစ္ခ်ိဳ႕က ညာဘက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘယ္ဘက္။ ျပန္လာသူက ျပန္လာ၍ ထြက္ခြာသူေတြက ထြက္ခြာေနၾကသည္။ ေရာက္ရွိေနရာမွာမ်ား မေကနပ္ၾကေရာ့ ထင္..။

“ဘယ္သူမွ သူတို႔ေရာက္ေနတဲ့ ေနရပ္မွာ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္မႈ မရွိၾကပါဘူး”

မီးရထားအလံခ်ိဳးသမားသည္ အေျဖစကားဆိုေနစဥ္အတြင္းမွာပင္ ရထားသည္ ေနာက္တစ္စီးျဖတ္သန္းသြား လွ်က္ပင္။ အရပ္မ်က္ႏွာခြဲျဖာဦးတည္လို႔ မည္သူက မည္သူ႔ေနာက္ကိုမ်ား လိုက္ေနၾကပါသည္လဲ။

“ဘယ္သူ႔ေနာက္ကိုမွ သူတို႔မလိုက္ၾကပါဘူး၊ သူတို႔ မီးရထားထဲမွာ အိပ္ေနၾကတယ္”

“ကေလးေတြသာပဲ သူတို႔ ဘာကိုရွာေနတယ္ဆိုတာ သူတို႔သိၾကတယ္”

“လူေတြဟာ သူတို႔ အျမန္ရထားနဲ႔သာခရီးသြားေနၾကတယ္၊ သူတို႔ ဘာကိုရွာေဖြေနတယ္ဆိုတာ သူတို႔ဟာ သူတို႔ မသိၾကဘူး၊ ေနာက္ျပီး သူတို႔ အေဆာတလ်င္ ဟိုေျပး ဒီေျပးနဲ႔ အလ်င္လိုေနၾကျပီး သူတို႔စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကတယ္၊ သူတို႔ ခ်ာလည္လည္ေနၾကတယ္”

ဘာကိုရွာေဖြေနတယ္ဆိုတာ မသိသလို၊ ဘယ္ကုိဦးတည္ေနမွန္းလည္း မသိတဲ့ခရီးမွာ မည္သည့္အတြက္မ်ား ေျပးလႊားေနၾကရပါလိမ့္။ ဘာလို႔မ်ား ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ေလာက္ေအာင္ အလ်င္လိုေနၾကရတာလဲ။ အဲ့ေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ ေတြနဲ႔ ပိုမိုမယုတ္ေလ်ာ့ေပဘူးလား။ အေတြးမ်ား၏အဆံုးမွာ မင္းသားေလး၏ ႏွလံုးသားသည္ လိႈက္ေမာနာက်င္လာသည္။ သူ ကေတာ့ ဘာကိုရွာေဖြေနတယ္ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းသိျမင္ခဲ့သူပင္။ သို႔ဆိုလွ်င္ မည္သည့္ေနရာဦးတည္ေနသည္ ကိုေကာ…။ အဆံုးအစမဲ့ေသာ ေကာင္းကင္ျပင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း ၀မ္းနည္းစိတ္က မင္းသားေလးတစ္ကိုယ္လံုးကို ရစ္ပတ္လႊမ္းျခံဳသြားသည္။

သဲကႏၱာရအတြင္းမွ သူ ႏွင့္ စကားေျပာေဖာ္၊ ေျပာဖက္ ေလယာဥ္ေမာင္းသမား၊ ျဂိဳဟ္ငယ္ကေလးမွ က်န္ခဲ့ေသာ သူ၏ ပန္းကေလး၊ ဘုရင္ၾကီး၊ ဘ၀င္ျမင့္ေသာသူ၊ စီးပြားေရးသမး၊ အရက္သမား၊ မီးထြန္းသမား၊ ပထ၀ီဆရာ၊ ေျမြ၊ ေျမေခြး၊ မီးရထားအလံခ်ိဳးသမား…စသျဖင့္ သူပအေတြးအာရံု၀ယ္ ပံုရိပ္ေတြသည္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္။ သူ႔ အသံတိုင္း လိုက္ေအာ္တတ္ေသာ ပဲ့တင္သံေတြပါသည္။ အကၽြမ္း၀င္ေအာင္ျပဳခဲ့ရသည့္ ကာလေတြပါသည္။ ျဖတ္သန္းသြားလာခဲ့ေသာ ေနရာေတြပါသည္။ ေကာင္းကင္သည္လည္းေကာင္း၊ ၾကယ္ေတြသည္လည္းေကာင္း၊ သဲကႏၱာရသည္လည္းေကာင္း တည္ရွိျမဲတည္ရွိလွ်က္။ သို႔ေသာ္ ျမင္ႏိုင္ေသာ ႏွလံုးသားကအေရာင္ကို ေျပာင္းေစခဲ့ျပီ။

“ၾကယ္ေတြဟာ သိပ္လွတာပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ေၾကာင့္ပဲ”

“သဲကႏၱာရဟာ သိပ္လွတာပဲ”

အလွတရားဆိုတာ စင္စစ္လက္ခံႏိုင္ေသာ နွလံုးသားေပၚမွာသာမူတည္ေနတာပါပဲလား။ သူ႔ အေၾကာင္းအရာ တို႔ကို သိရွိသူ တစ္ဦးတည္းေသာ လူသား ေလယာဥ္ေမာင္းသမားအား တိုးညင္းစြာေျပာလိုက္သည္။

“ခင္ဗ်ားသိပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ေျမေပၚကို ဆင္းလာတာ နက္ျဖန္ဆိုရင္ တစ္နွစ္ျပည့္ျပီ”

*****

အခ်ိန္ဟူသည္ ရပ္တန္႔ထားႏိုင္ေသာအရာမဟုတ္ရကား ရာသီစက္၀န္းက တစ္ပတ္လည္၍ မူလေနရာကိုေတာ့ ျပန္ေရာက္လာခဲ့ျပီ။ မင္းသားေလးမ်က္ႏွာသည္ ျဖဴေဖြးေဖ်ာ့ေတာ့ကာ ေျခာက္ေသြ႔ေနသည္။ အျပံဳးတို႔သည္ ခပ္ယဲ့ယဲ့မွ် သာရွိလွ်က္ ေရရာစြာမပီျပင္လွ။ ျဂိဳဟ္ေပၚက စတင္ဆင္းသက္ကာစ ေနရာေလးတြင္ ေျခစံုရပ္လွ်က္ အဆံုးအစမဲ့ေသာ ေ၀းလံလွသည့္ေနရာသို႔ ေငးေမာကာအေတြးပံုရိပ္တို႔ျဖင့္ အေလးအနက္ၾကည့္ေနသည္။ အနက္ရိႈင္းဆံုး ရင္တြင္းတစ္ေန ရာမွ စိမ့္ကနဲနိမ့္ဆင္းသြားျခင္းသည္ ေၾကာက္ရြံမႈေပလား။ ၀မ္းနည္းစိတ္မေကာင္းစိတ္ကေတာ့ တားမရေအာင္ ျဖစ္လွ သည္။

“သိပ္လည္း ေ၀းတယ္…..သိပ္လည္းခက္တယ္”

ငိုေၾကြးသံစြက္ေသာအသံကို ၾကားမိလိုက္သလို။

ထိုပူေဆြး၀မ္းနည္းသံသည္ နားေထာင္ေနသူ ေလယာဥ္ေမာင္းသမားထံမွလား၊ ကၽြန္မ ထံမွလား။ သိျမင္မႈတို႔၏ နိဂံုးမွာ ကြယ္ေပ်ာက္မသြားေစဖို႔ အဘယ္အရာကိုေတာင္းခံရမည္နည္း။

“လူတိုင္းမွာ ၾကယ္ေတြ ရွိၾကတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ၾကယ္ေတြဟာ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးအတြက္ မတူၾကဘူးေပါ့”

“ၾကယ္ေလးတစ္လံုးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ရွိေနမွာပါ၊ ဒီ ၾကယ္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ေနမယ္၊ ခင္ဗ်ားညအခါ ေကာင္း ကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္ ၾကယ္ေတြအားလံုးရယ္ေနၾကသလို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္”

“အခ်ိန္ဟာ ၀မ္းနည္းမႈေတြကို ကုစားႏွစ္သိမ့္ေစတယ္”

ထိုအခါ ၾကယ္ေတြသည္ ရယ္ေမာေနၾကပါမည္လား မင္းသားေလး။ အရာအားလံုးစြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္ ဆိုခဲ့သည့္ ေျမြသည္ ျငိမ္သက္စြာ။ ျဂိဳဟ္ငယ္ေလးရွိရာ အျပန္လမ္းသည္ ေ၀းလံလွခ်ည့္။ ေလးလံလွေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို သယ္ေဆာင္ ျခင္းငွာ မင္းသားေလး မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါတဲ့။ သူ႔ေနရာသို႔ လ်င္ျမန္စြာေရာက္ရွိသြားႏိုင္ဖို႔ စြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္သည့္ေျမြသည္ ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းအေငြ႔ ေအာက္၀ယ္ ျငိမ္သက္လ်က္ရွိသည္။

*****

ကႏၱာရသည္ တစျပင္ပမာ တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ေသြ႕သြားသည္။ သို႔ေသာ္ မ်က္စိျဖင့္ ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ဖြယ္မရွိေသာ ျဖစ္တည္မႈအရာတို႔က ေနရာ၀န္းက်င္၀ယ္ ယွက္မိုးလို႔ေနသည္။ၾကည္လင္ေသာ ရယ္ေမာသံကို ၾကားလိုက္သလိုရွိ၏။  ထိုအရာသည္…………………….။

"Photo Cerdit:သရုပ္ေဖာ္ပုံမ်ားကုိ The little prince bookႏွင္႔ ဆက္စပ္ေနေသာ google မွ ရယူထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။"

ေရႊအိမ္စည္

15.6.2013

AM:1;12

 

အမွန္တရား၊ သစၥာအလွ၊ ပကတိရိုးရွင္းမႈႏွင့္ မင္းသားေလး ေဆာင္းပါးကုိ အပုိင္း သုံးပုိင္းခြဲၿပီး တင္ျပထားပါသည္။ အပုိင္းတစ္၊ အပုိင္းႏွစ္မဖတ္ရေသးသူမ်ားအတြက္ ေအာက္ပါ link တြင္ အလြယ္တကူဖတ္ရွူႏုိင္ရန္ အတြက္ လင္႔မ်ားခ်ိတ္ေပးထားပါသည္။

အမွန္တရား၊ သစၥာအလွ၊ ပကတိရိုးရွင္းမႈႏွင့္ မင္းသားေလး အပုိင္း( ၁ ) Link

အမွန္တရား၊ သစၥာအလွ၊ ပကတိရိုးရွင္းမႈႏွင့္ မင္းသားေလး (အပုိင္း-၂ )  Link

အမွန္တရား၊ သစၥာအလွ၊ ပကတိရိုးရွင္းမႈႏွင့္ မင္းသားေလး ( အပုိင္း-၃ ) Link